Eén van de leukste periodes uit mijn leven was de tijd dat ik de mbo-opleiding toerisme en recreatie volgde. Toen ik van de middelbare school afkwam had ik echt geen idee wat ik wilde gaan doen in de toekomst (zoals de meeste mensen op zestienjarige leeftijd denk ik). Ik ging naar de open dag en was helemaal om. Eén van de docenten zei “Dit is de leukste opleiding van Nederland”, dus besloot ik me aan te melden. De docent die dat zei had geen ongelijk. Ik heb echt een geweldige tijd gehad.
Natuurlijk moesten we ook in de schoolbanken zitten voor vakken als bedrijfseconomie en management, maar de meeste vakken waren vooral erg leuk. We hadden vakken als animatie waar we bezig gingen met sport, spel, dans, theater en het organiseren van activiteiten. We speelden reisbureau en we leerden in de praktijk koken en serveren in het eetcafé van de school. Daar kwamen dan nog de vele excursies bij die we allemaal zelf organiseerden. Ik heb reisleider mogen spelen in de bus naar Oostenrijk, een rondleiding gegeven op de bloemenveiling in Aalsmeer, animatie verzorgd op evenementen en de leiding gehad over het horeca- en animatieteam (bestaande uit medestudenten) tijdens een diploma-uitreiking in de Bush van Burgers Zoo.
Maar het echte hoogtepunt was aan het eind: de stages. Ik wilde in de zomer graag zeilen in Friesland en in de winter naar het buitenland. Zodoende kwam ik terecht op een jeugdherberg / zeilschool in Heeg in Friesland en ging ik de winter daarna naar Lex Deux Alpes, het leukste skigebied in Frankrijk. Het bedrijf waar ik mijn stage in Frankrijk liep is een organisatie van een Nederlands echtpaar dat in die tijd twee appartementencomplexen, een hotel, een chalet, een Nederlandse disco en een Nederlandse snackbar had in het dorp.
Alles Nederlands dus. Al mijn collega’s waren Nederlands en alle gasten die we verzorgden ook. Ik hoefde dus geen woord Frans te kennen. Maar, ik ben iemand die er graag op uit gaat, nieuwe dingen ontdekt en nieuwe mensen leert kennen. In eerste instantie ontmoette ik vooral Engelstalige mensen, want die zijn er in Lex Deux Alpes ook in overvloed. Toch vond ik het niet fijn als ik bijvoorbeeld ski’s ging halen om te huren of als ik ergens boodschappen deed, dat ik de taal niet sprak. Iemand gaf mij een boekje om wat te leren en ik probeerde te oefenen. Toch sprak ik na vijf maanden daar nog steeds niet zo veel Frans. Ik kwam simpelweg te weinig met Franstalige mensen in contact.
Ik leerde niet alleen Frans, ik leerde ook echt goed snowboarden.
Eenmaal thuis en met mijn mbo-diploma op zak bleef het toch kriebelen. Ik wilde die taal echt goed leren en ik had een baan nodig voor de zomer. Dus vertrok ik die zomer opnieuw naar Frankrijk. Dit keer naar de Dordogne waar ik als receptioniste op een camping ging werken. Voorwaarde voor die baan was dat ik redelijk goed Frans kon. Dus in de twee maanden dat ik in Nederland was heb ik dan toch eindelijk dat hele boekje doorgewerkt en ik kon de mensen van de organisatie in Nederland voldoende overtuigen.
Op naar de Dordogne waar ik van het treinstation werd opgehaald door de Franse eigenaresse van de camping. Verlegen luisterde ik naar haar poging tot small talk en probeerde wat te zeggen. Oei, nog best lastig. Maar, ik kon haar in ieder geval goed verstaan. Even over de onzekerheid heen stappen en praten, want ik moest wel. Iedereen die op de camping werkte was Frans en ik was als receptioniste de steun en toeverlaat voor de Nederlandse gasten. Maar, eenmaal ondergedompeld in het Frans, pikte ik het dus echt supersnel op.
Ergens halverwege de zomer was ik op de receptie eens aan de telefoon Frans aan het spreken toen er Nederlandse gasten binnenkwamen. Toen ik ophing keken ze me onzeker aan, tot ik ze in het Nederlands begroette. Ze dachten dat ik Frans was door de manier waarop ik zo vlot aan de telefoon sprak. Dat moment maakte ik van binnen echt een vreugdedansje en ik besefte dat ik inderdaad al best ver was gekomen. De basis uit mijn boekje plus de oefening in het echt in combinatie met mijn interesse voor alles om mij heen hadden ervoor gezorgd dat ik de taal na twee maanden al echt goed beheerste.
2002: in de trein in Frankrijk, op naar een nieuw avontuur.
De winter daarna ben ik weer terug gegaan naar de Franse Alpen. Eerst in een klein dorpje waar ik in een ski-winkel zou gaan werken, maar ik voelde me daar al snel ongelukkig. Als ik toen geen Frans had gesproken zou ik de trein naar huis hebben genomen. Gelukkig sprak ik wel Frans en besloot ik eerst naar Les Deux Alpes te gaan om werk te zoeken. Het laatste stukje van die reis, in de bus de berg op, kwam ik in contact met iemand die haar baan in een restaurant net had opgezegd. De volgende ochtend heb ik dat restaurant gecontacteerd en had ik meteen een baan. Als ik geen Frans had gesproken, was ik nooit met dat meisje in de bus in gesprek geraakt en had ik ook niet met de eigenaren van het restaurant kunnen spreken. Door het aan te durven kreeg ik deze geweldige baan (ik hoefde alleen ’s avonds te werken en kon elke dag overdag skiën). Ik kon meteen goed communiceren met de baas van het restaurant en mijn collega, de kok. Die winter heb ik totaal andere en echt leuke ervaringen opgedaan die ik niet had kunnen beleven als ik de taal niet had gesproken.
Ik ben benieuwd naar jouw belevenissen in het buitenland die je misschien niet had opgedaan als je de taal niet had gesproken.